Jeszcze o pandemii

Tak się paradoksalnie stało, że pandemia i konieczność ograniczenia kontaktów społecznych pozwoliła, choć bardzo trudna i doskwierająca pod wieloma względami, miała także pozytywne odsłony. Jedną z nich był udział koronczarek w grancie Muzeum Krakowa, który dotyczył działań podtrzymujących niematerialne dziedzictwo kulturowe.

Stowarzyszenie koronczarek („Koronczarki Ziemi Krakowskiej”) dzięki temu pojawiły się w rozmaitych mediach, mogły podjąć działania, które ze względu na stosunkowo małą liczbę uczestników i dość dobre warunki do zachowania dystansu społecznego, utrwaliły współpracę środowiska z Muzeum.

Zebranie koronczarek

Po długiej, bo ponad dwuletniej przerwie, udało nam się wreszcie spotkać i wczoraj odbyło się zebranie stowarzyszenia. Pod wieloma względami zmieniła się nasza sytuacja: część Pań, które poznałyśmy jeszcze w czasie warsztatów, ograniczyła swoją działalność koronczarką ze względu na wiek i inne trudności. Na ich miejsce przyszły nowe, które wniosły i wnoszą nową jakość życia i podejmowanych działań. Oto otwiera się nowy etap: nowe inicjatywy, współpraca, także współpraca z NIDem i pomysły na to, jak można rozwinąć i rozszerzyć przekaz międzypokoleniowy krakowskiej koronki klockowej jako elementu niematerialnego dziedzictwa kulturowego.

Dla mnie osobiście to zebranie stanowi także nowy etap w życiu, w twórczości pewnie mniej, ale także. Zostałam prezesem naszego stowarzyszenia, co stanowi dla mnie duże wyróżnienie i objaw zaufania. Bardzo miło, że Koleżanki zechciały mi je okazać. Trzeba też napisać, że jednogłośnie honorowym prezesem została Jadwiga Węgorek.

Przed nami jeszcze trochę koniecznych formalności.

Teraz trzeba tylko zabrać się do dalszej pracy i koronek. Mamy już określone plany i zadania, z których pierwsze będziemy realizować jeszcze w tym tygodniu.

Znowu na koronkę zostanie mało czasu….